muzułmański, wchodzić tędy chrześcijanie nie mogli. Wejście było przez drugą bramę zwaną Cedar czyli bramę św. Szczepana. Wchodząc do Jeruzalem od strony Góry Oliwnej, po lewej stronie jest głęboka sucha jama, taką już była w XVI wieku. Jest to owa sadzawka owcza z krużgankami, w której anioł poruszał wody, i wniesiony chory był uzdrowionym. Gdy pobożność, wiara ludu izraelskiego, a nawet i gorętsza doskonalsza chrześcijańska, która ją zastąpiła, wygasły, i woda cudowna wyschła, i dziś jest kościotrupem, podobną jest do jam w trupiej głowie, w których były niegdyś oczy żyjące. Za sadzawką był cmentarz Salomonowy, a pod nim stajnie jego, które oglądano w XVI wieku. Do kościoła Salomonowego, a raczej do postawionego na jego miejscu w XVI wieku i długo jeszcze żaden chrześcijanin pod karą śmierci wejść nie mogł. Od strony zachodniej szła ulica szeroka, sklepiona, którą wchodzili do kościoła i zwali bramą piękną. Tędy Piotr i Jan idąc ujrzeli ślepego człowieka, i Piotr go uzdrowił. W XVI wieku był kościół piękny św. Anny, który później został zupełnie zrujnowany, dziś przez Francuzów odnowiony, stoi na miejscu, gdzie był dom Joachima i Anny. Pod tym kościołem jest kaplica tam, gdzie się narodziła Marya Panna. Jedni utrzymują, że ciała śś. Joachima i Anny są złożone przy grobie Najśw. Maryi Panny w kościele Ormiańskim, drudzy w kościele św. Anny francuskim, gdzie przedtém mieszkali rodzice Najów. Maryi Panny. Te dwie były tradycye między chrześcijanami W XVI wieku. Dziś groby ich wskazują w kościele Ormijańskim, około groty Getsemani. Inni utrzymują, że cesarzowa Helena wywiozła ciało św. Anny do Konstantynopola. W Cyprze na górze, w kościele Benedyktyńskim okazują rękę św. Anny. Koło kościoła św. Anny, widziano w wieku XVI sadzawkę pełną wody, zrobioną przez króla Ezechijasza. Woda do niej wpływała ze stawów Salomonowych koło Betleem, z których rurami, kanałami szła naprzód do sadzawki przy kościele Salomonowym będącej, a potém do sadzawki
