Ta strona została przepisana.
Tak sprawia niebios się król,
Że jeden zgryzotę i ból
Ma z swej żeglugi,
A zasię radość drugi —
Jednemu fale,
Drugiemu żale,
Tamten opływa,
Ten się obywa!
Źle, źle jest z dolą nas znikomych ludzi!
Więc po cóż jeszcze
Ach! w doli tej
Nowe bolesne wynajdywać dreszcze?!
Po co się człowiek trudzi!?
Ojej! Ojej!
Jakiż to znój i trud,
Jakaż to męka mąk
Spływa z Heleny Tyndarowej rąk
Na ten Danaów lud!..
PRZODOWNICA CHÓRU.
Lituję się twej doli, co cię w smutku grzebie,
A która nie powinna była spotkać ciebie.
IFIGENIA.
Tłum się mężów, widzę, zbliża, o ty matko moja miła!
KLYTAIMNESTRA.
Syn bogini, dla którego jam cię tutaj przywoziła.
IFIGENIA.
Otwórz-że mi namiot, służba! Chcę się ukryć! Dalej! Dalej!
KLYTAIMNESTRA.
Przecz uciekasz, dziecko moje?
