Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.5 051.jpeg

—   43   —

samowarku i szklankach położyła bochen razowego chleba.
 — Przysuń się, panie Andrzéju, do stołu, — rzekła, — będziemy jedli, pili, i o starych czasach gawędzili.
 — Dziękuję, — odrzekł Rębski, — już wieczerzałem.
 — Cóż pan Andrzéj na wieczerzę jadłeś?
 — Jak zawsze: chleb i mleko.
 — Czy to panu Andrzejowi na szklankę herbaty nie stać?
 — Czemuż-by nie? ale ja od miodu już przywykłem nie dla tego żyć, aby jeść, ale dla tego jeść, aby żyć.
 — Wiem, wiem, — przyjaźnie uśmiechnęła się Dyrkowa, — jegomość zawsze o tém tylko myślisz, żeby jak najwięcéj ludziom rozdać, a sam lada okruszyną obchodzisz się.
 Przelewając herbatę ze szklanki do wielkiego fajansowego spodka, Dyrkowa zapytała znowu:
 — Dlaczego to pan Andrzej tak późno dziś do mnie przyszedł?
 — Zabakałarzyłem się z dzieciakami memi, — weseléj odparł stary, — a potém otworzyłem sobie książczynę jakąś, i tak zeszło. Był-bym dziś nawet nie przyszedł wcale, gdyby nie stare przyzwyczajenie gawędzenia co wieczór z sąsiadką...