Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.5 048.jpeg

—   40   —

 — Książę mój na bal jedzie — wesoło wtrąciła Dyrkowa.
 — Aha, na bal. Czy i wyżły pańskie na bal także jadą?
 Pytanie to zadał z zupełną powagą.
 — Nie, — odburknął Milord — psy ze stangretem wrócą do domu.
 Ze słowami temi wyszedł, a za nim podreptała Ludwisia ze świecą.
 Człeczyna w orzechowéj kapocie teraz dopiero zgasił latarkę swą, zdjął z głowy czapkę i, ostrzepując ją z kropel deszczu, półgłosem mówił:
 — Ze stangretem! stangret! stangret w liberyi! trzeba będzie przyjrzéć się kiedykolwiek, jaki tam herb na liberyjnych guzikach wyryty: garnek czy makotra.
 — No, siadaj-że, panie Andrzeju, siadaj i nie psuj mi humoru gderaniem swojém — ozwała się Dyrkowa — ja dziś taka szczęśliwa jestem, jakbym Panu Bogu nogi uścisnęła. Milorda mego widziałam!
 — Kogo znowu? kogo? — zapytał gość, siadając przed piecem i ciemne grube dłonie swe przed ogniem wygrzewając — cóż znowu za Milord do jejmości z zielonych niw Albionu przyjeżdżał?
 — Z zielonych, czy nie z zielonych, ale przyjeżdżał — odparła Dyrkowa, len do przęśnicy przymocowując i, z filuterném trochę na gościa spojrzeniem, dodała: — Gdyby pan Andrzéj nie był starym gdera-