— Aj, aj, aj! — jęknęła Rozalia — coby na to pani radczyni powiedziała.
Brygida sposępniała znowu...
— Otóż to! — rzekła krótko i z goryczą dodała; — gruszki na wierzbie!
Rozalia zerwała się.
— Aj! — zawołała — ja tu zagadałam się, a mama tam... pójdę, zobaczę, może już chce do domu wracać! O! jak pięknie walca grają!
Dźwięki rzewnego walca oddaloném echem dochodziły do ciemnego kąta dziedzińca.
— Zaczekaj, zaczekaj — przytrzymując towarzyszkę za suknią, zawołała Brygida; — chciałam ciebie zapytać się... ty umiész sny tłómaczyć. Śniły mi się dziś paciorki, takie różnokolorowe... przesypywałam je, a potém nizałam na nitkę... co to znaczy?
— Paciorki — z zamyśleniem odrzekła Rozalia... — różnokolorowe paciorki... Żebyś perły śniła, same tylko białe perły, to była-by wesołość, tańce, czy coś takiego... ale paciorki różnokolorowe to łzy... jak amen w pacierzu, łzy... A mnie śniło się wczoraj, że czesałam się przed lustrem i miałam dużo siwych włosów... obudziwszy się, myślę sobie: zmartwienie jakieś będzie... Ot i jak raz: Staś był dziś u was, a u nas nie był... tak mię to zabolało, że ledwie przed mamą od łez wstrzymałam się... Ale co tam z mamą?... adieu... do widzenia...
Odbiegła szybko, a Brygida wymówiła do siebie:
Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.3,4 219.jpeg
Ta strona została uwierzytelniona.
