Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.3,4 110.jpeg

taki wróciliście! a ja myślałam, że kędyś pod płotem wódka spaliła was, albo psy rozszarpały!
 — Oj! aj! — zawołała kabalarka, — toć-że ja jéj przed wyjazdem jeszcze wróżyłam, że ani chybi powróci...
 Rozczochrana, ponura dziewczyna mruknęła.
 — Co jéj z tego, że wróciła? jaka była, taka jest.
 Mleczarka wzdychała:
 — Ot, że to grzesznikowi Pan Bóg łaski swéj nie okaże, aby nawrócił się!
 Jeden z mężczyzn zaśmiał się na całe gardło.
 — Imość nawrócisz się, jak szklanicę spirytusu wychylisz...
 Ołachmaniona żółta kobieta patrzała na otaczających i przemawiających do niéj ludzi omglonemi oczyma i z ckliwym uśmiechem na wygiętych, pokurczonych ustach. Nie była już zupełnie przytomną.
 — Ot, wróciłam! — zaczęła, — otóż wróciłam! do Marcysi mojéj, do doni mojéj... do dziecka mego rodzonego wróciłam... niech ją jeszcze oczy moje raz przed śmiercią zobaczą!...
 — Ucieszy się donia, jak matulę taką zobaczy! — mruknęła rozczochrana dziewczyna.
 Elżbietka zapuściła rękę w kieszeń spodnicy, opadającéj z niéj łachmanami, i wyjąwszy z niéj brudną szmatkę płótna, zaczęła drżącemi palcami rozwiązywać róg jéj, związany w węzełek. Rozwiązała i wydobyła kilka miedziaków, które rzuciła na stół.