Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.3,4 064.jpeg

krzewów, gdzie zbierała w fartuszek dziki agrest i czerwone jagody głogu.
 — Hu! hu! — odkrzyknęła.
 Władek stanął przed nią ze zczerwienioną, wzburzoną twarzą. Widać było, że sam nie wiedział, czy cieszyć się miał albo smucić, bo w oczach kręciły się mu łzy, ale po ustach wił się uśmiech tryumfujący.
 — No! — zawołał, — bywaj zdrowa i... pisz do mnie na Berdyczów, drobnemi literami! Już ja sobie ztąd idę!
 — A gdzie? — zapytała ciekawie i trwożnie zarazem.
 — Do stryja! Stryj przyszedł po mnie... zabierze mnie do siebie... będę w niedzielę chodził do szkółki i uczył się czytać, a co dzień posługiwał gościom...
 I z twarzą rozradowaną już całkiem, powtórzył:
 — Bywaj zdrowa!... tyle już mnie zobaczysz, co swoje ucho!...
 Z rąk dziewczynki wysunęły się końce fartuszka, agresty i głogi posypały się w trawę, a z oczu jéj szeroko otwartych, od zdumienia zrazu, potém od żalu, płynęły strumienie łez. Potém, gdy chłopiec odwrócił się i chciał odbiedz, chwyciła go obu dłońmi za połę odzieży i krzyknęła:
 — Władek!
 Stanął i popatrzył na nią.
 — Aha! — rzekł, — żal ci się zrobiło! już be-