Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.1,2 520.jpeg

tylko w słup stanęły, a rękoma kufer obejmował! Nasi chłopcy (walne, jak Boga kocham, chłopaki), dawaj znów oknem trząść, aż tu z kuchni wypada wielka Marysia...
 Tu opowiadanie rozradowanego kancelisty przerwaném zostało wybuchającemi wśród obecnych śmiechami. Sam pan naczelnik śmiał się do rozpuku.
 — Teraz dopiéro zaczyna się prawdziwa tragedya!... — zawołał kolega o apatycznéj twarzy i leniwych ruchach. — Marysia Herod-Baba... i czupryna pana Leona...
 — Cyt! nie przeszkadzajcie! mów daléj, panie Wincenty! mów daléj!
 — Koniec wieńczy dzieło! — zawołał pan Wincenty, uderzając się dłońmi o kolana — Marysia, jak furya przypadła do okna, otworzyła je i podobno kogoś tam z figlarzy śliczną łapką swoją po włosach pogładziła...
 — Nie prawda! nie prawda! — odkrzyknął barczysty i rubaszny kompan pana Leona — nie złapała żadnego z nas! uciekliśmy!
 — Zrejterowaliśmy w porę!
 — Ale co przeląkł się, to przeląkł ten sknera! Ręczę, że mu jeszcze do tego czasu włosy na głowie stoją!
 — Musieliście mu dobrze za skórę zajechać, kiedy dziś do biura nie przyszedł!
 — Wstydzi się!