Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z życia realisty 218.jpeg

jest w Horach, gdzie en qualité rodzonego brata pana domu, bywam często.
 — Jakto! Ulana żyje? jest w Horach — zawołałem.
 — Zepsuty jesteś światem, kochanku — z komiczną powagą rzekł Edward — kiedy tak mało troszczysz się o los dawnych oblubienic swego serca, że nawet nie wiész, czy żyją i gdzie egzystują! Ale, jeśli tak jest, mogę ci zrobić przysługę opowiedzeniem biografii owéj Ulany, od twego z Hor wyjazdu. Tylko...
 Tu położył palec na ustach i, po cichu zbliżywszy się do drzwi, zajrzał ostrożnie do przyległego salonu.
 — Co to jest? — spytałem.
 — Patrzę, widzisz, czy twoja pani nas nie słyszy, bo może zazdrosna...
 — O, nie obawiaj się tego! — zawołałem — moja żona zanadto jest rozsądna, aby miała niepokoić się marami z mojéj przeszłości.
 — Kiedy tak — rzekł Edward, siadając przy mnie — to mogę śmiało mówić i zaczynam. Kiedym w rok, czy więcéj, po twym wyjeździe z Ukrainy, do Hor przyjechał, byłem uderzony pięknością bladéj i smutnéj dziewczyny, będącéj pod wyłączną i wielce troskliwą opieką mojéj bratowéj i tak sobie en l’air zapytałem: zkąd była? jak dawno znajdowała się w Horach? etc.