Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Argonauci tom I 172.jpeg

 — Nic dziwnego, że gdy wyobraźnia buduje głupstwa, krytycyzm w mgnieniu oka gmachy te obala.
 — Któż może być pewnym, że buduje mądrość? — przerwał Maryan.
 I zaraz, wyjmując z kieszeni papierośnicę, zapytał:
 — Czy pozwolisz, ojcze?
 Potem z wielką grzecznością podając ojcu papierośnicę, zapytał znowu:
 — A może zapalisz także?
 Darwid z grubym snopem zmarszczek pomiędzy brwiami, przecząco głową wstrząsnął i siadając zapytał:
 — Dlaczego zaraz po wyjeździe moim przestałeś uczęszczać na uniwersytet? Zapytywałem cię o to nieraz listownie, ale nie udzieliłeś mi nigdy jasnej odpowiedzi.
 — Przepraszam cię za to, mój ojcze, ale jestem dziwnie leniwy do pisania listów. W ustnej rozmowie chętnie to wytłómaczę...
 Darwid przerwał:
 — Nie mam czasu na długie rozmowy, więc powiedz mi odrazu: czy nie lubisz nauki?
 Maryan wypuścił z ust nitkę dymu i z namysłem mówić zaczął:
 — Owszem. Nie mam wcale wstrętu do nauki.