Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Argonauci tom I 118.jpeg

Snisz chyba na jawie. To są idee z tamtego świata, zachcianki zupełnie dziecinne...
 Tu myśli Ireny przerwało wejście do pokoju Kary.
 — Iro, czy mama chora, że nie przyszła na śniadanie?
 — Mama często miewa migrenę; wiesz o tem dobrze.
 Kara zwróciła się ku drzwiom sypialni matczynej, ale powstrzymała ją Irena słowami:
 — Nie idź tam; może usnęła.
 Dziewczynka zbliżyła się do siostry.
 — Mnie się zdaje... — szepnęła i urwała.
 — Cóż ci się znowu zdaje?
 — Że w domu coś się dzieje...
 Irena zmarszczyła brwi.
 — Jaką ty masz wyobraźnię! Wiecznie musisz sobie wyobrażać coś nadzwyczajnego. Tymczasem wszelkie nadzwyczajności to malowane garnki, czyli iluzye. Życie toczy się zawsze trybem pospolitym, prozaicznym. Przestań lepić malowane garnki i idź na przechadzkę z miss Mary i Pufikiem.
 Kara słuchała uważnie, lecz z niedowierzającym wyrazem oczu, wlepionych w twarz siostry.
 — Dobrze — odpowiedziała — pójdę na