Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Argonauci tom I 040.jpeg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

egzaltacya... obowiązek to praca, a pracować nie trzeba, więc cóż?
 Znowu ze zdziwieniem, z pytaniem rozłożyła drobne ręce; oczy jej płonęły, wargi drgały. Darwid z wyrazem przykrego uczucia na twarzy, po zegarek sięgnął.
 — Nie mam czasu — rzekł — muszę jechać do resursy...
 W tejże chwili lokaj we drzwiach od przedpokoju oznajmił:
 — Książę Zenon Skirgiełło.
 Na twarz Darwida wybuchnęło uradowanie. Kara zerwała się z klęczek i oglądając się, zawołała:
 — Puf! Puf! chodźmy, piesku! chodźmy!
 — Gdzie jest książę? — spiesznie zapytał Darwid — tu już, czy w powozie?
 — W karecie — odpowiedział lokaj.
 — Proś! proś!
 W uradowaniu, które sprawiło mu niespodziane w tej porze przybycie księcia, nie spostrzegł wyrazu żalu, który okrył twarz Kary. Podnosząc z ziemi pieska i ramieniem przytrzymując go u piersi, szepnęła:
 — Już trzeci, czy czwarty raz... już nie wiadomo który raz!
 Darwid zwrócił się ku niej:

Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Eliza_Orzeszkowa-Argonauci_tom_I_040.jpeg&oldid=2123717”