Ta strona została uwierzytelniona.
POLSKA W POEZYI WŁOSKIEJ.
GABRYEL ROSSETTI.
1783—1854.
1783—1854.
„POLSKA“.[1]
Polsko cierpiąca w przedziwnej pokorze!
Tyś była niegdyś Europy skałą
O którą srogie barbarzyńców morze,
jak o granity się rozbryzgiwało...
Dzisiaj zagasły Ci wolności zorze
I poszarpanem jest twe żywe ciało,
ale Ty wierzysz, że po dniach niedoli
wstaniesz piękniejsza, w blasków aureoli.
Przedświt już bliski. Niedługo z oddali
zaświeci słońce, śród łzawych padołów...
Orzeł Sarmacyi i Orzeł Italii,
fako fenixy z umarłych popiołów
zmartwychpowstaną i nowymi pióry
ku słońcu chwały ulecą — nad chmury...
- ↑ Fragment.
