Strona:PL Edward Nowakowski-Mowa żałobna przy odsłonięciu pomnika grobowego dla św. p. Dra Władysława Krajewskiego w kościele krakowskim OO. Kapucynów.djvu/6

 Jakież czyny chwalebne, jakie sprawy zaszczytne, jakie zasługi św. p. Władysława Krajewskiego, z których matka nasza, kościół święty, mógłby się św. p. Władysławem Krajewskim przed światem pochlubić? i któreby miały świadczyć, że zapisane imie jego w kościele, może być zapowiedzią wpisania imienia jego i w niebiesiech?
 W dzisiejszych czasach, kiedy wiara niemal powszechnie osłabła, a czynów z wiary płynących i dla Boga szczerze podjętych, niestety zbyt trudno dopatrzyć, kiedy zda się wracają te czasy pogańskie, w których wszystko czczono i każdej rzeczy boską cześć oddawano, tylko samego Boga znać nie chciano. Człowiek, co od pobożnej i świętobliwej matki troskliwie w miłości Boga wychowany, tę miłość świętą, wiarę gorącą i przywiązanie do kościoła synowskie, od kolebki do grobowej deski przez całe swe życie wiernie zachował i z miłości ku Bogu ludzi wszystkich bez żadnego wyjątku, jak braci miłował, ofiarował się za nich, i całe życie jego było tylko jednem nieprzerwanem pasmem, najwyższego, niczem nieograniczonego poświęcenia się, dla zrealizowania w sobie i w ludziach, w imię Boga prawdy i dobra, taki człowiek, wierny syn kościoła, przyznać należy, zasłużył sobie na dobrą pamięć i na wyrycie imienia swego w kościele, któreby było zapowiedzią wpisania imienia jego i w niebiesiech.
 A właśnie takim był ś. p. Władysław Krajewski.
 Lecz odsłaniając pomnik św. p. Władysława Krajewskiego i wpatrując się w wizerunek jego, w którym natchniony artysta z taką wiernością wyraził całą duszę jego czystą, wzniosłą, przezacną, polską, odtwórzmy o ile zdołamy i w słowie, obraz jego życia, z którego oby też mogła wypłynąć dla nas zbawienna nauka, pociecha, a dla matki naszej kościoła świętego, z wiernego Jej syna przed światem chluba, i dla Ojczyzny naszej miłej, zaszczyt.