Strona:PL Edward Nowakowski-Kazanie o czci św. Józefa w dzień konsekracyi kościoła OO Karmelitów bosych.pdf/11

tych, owszem dla wszystkich świętych był pierwowzorem najdoskonalszym, wszystkich bowiem przewyższał w największej doskonałości, ponieważ przewyższał wszystkich swoją najwyższą godnością i znaczeniem największem i przeznaczeniem najwznioślejszem, kogo bowiem Pan Bóg powołuje do największych spraw, tego obdarza największymi przymiotami i łaskami, aby mógł wypełnić dane sobie największe zlecenie i przeznaczenie.
 Jakoż św. Józef więcej znaczył niźli patryarcha, bo nad wszystkich patryarchów wyżej był postawiony.
 Więcej znaczył niźli apostoł, bo sam Zbawiciel, co ustanowił apostołów, był mu posłuszny i poddany władzy jego.
 Więcej znaczył nad samych nawet aniołów, bo Matka Boska, królowa aniołów, pod jego opiekuńczą zależnością zostawała.
 Co mówić więcej — będąc głową i przełożonym Świętej Rodziny, on miał sobie powierzone na ziemi zastępstwo nawet samego Boga Ojca!
 O! kto miłuje Jezusa i Najświętszą Matkę Jego Boską, jakąż czcią, jakąż wdzięcznością, jakiem uwielbieniem, jakąż pobożnością musi być przejęty dla św. Józefa, który był ich opiekunem, obrońcą, wiernym strażnikiem i który Im na usługę poświęcił całe swe życie.
 Św. Teresę Kościół nazwał seraficką, ponieważ miłością serafinów umiłowała Zbawiciela, a gdy jeszcze w młodości po śmierci matki swojej, jako sierota, poświęciła się była Matce Bożej, miłość ta jej seraficka dla Jezusa i dla Matki Bożej rozwinęła w jej błogosławionem sercu najgorętszą, najczulszą pobożność do św. Józefa, i tę swoją pobożność do świętego Józefa jako zakonodawczyni i Matka Karmelitów i Karmelitanek bosych przekazała im, oświadczając przytem, że zawsze we wszystkich potrzebach i duchownych i materyalnych udawała się do św. Józefa i zawsze otrzymywała to, o co go prosiła. Zaleciła im przeto, żeby i oni również zawsze we wszystkiem z największą ufnością udawali się do św. Józefa.
 Jakoż Karmelici bosi, idąc za radą tej swojej świętej Matki, jej duchem ożywieni, jej zasadami przejęci, mieli zawsze św. Józefa za swego osobliwego patrona; wiele kościołów swoich poświęcali św. Józefowi, a w innych zawsze mieli jego ołtarze; wiele ksiąg o św. Józefie i kazań wydali — pieśni, hymny, litanie, godzinki ku czci św. Józefa układali, obrazy jego cudowne w rycinach i medalikach rozpowszechniali, statuy św. Józefa nawet na