Strona:PL Edward Nowakowski-Kazanie miane podczas professyi zakonnej s. Anny Joachimy od Dzieciątka Jezus.pdf/15

w zakonie Karmelitanek bosych w ten sposób — tak samo, jak będziesz po śmierci żyć w niebie. Słowem, masz tu już na ziemi rozpocząć życie niebieskie: duszą twoją, myślami, uczuciem, pragnieniem, każdem tchnieniem serca twego, modlitwami twemi, nieustannem uwielbieniem, adoracyą masz być w niebie, boć do nieba już masz należeć bez żadnego podziału.
 Jakoż zjednoczona najściślej ze Zbawicielem, codziennie Go przyjmując w Najśw. Sakramencie, będziesz mogła powtórzyć słowa Pisma św. w pieśni nad pieśniami: znalazłam tego, którego miłuje dusza moja — znalazłam Jezusa mego i nie opuszczę Go nigdy. On mi się oddaje na własność moją i ja się Mu oddaję. O dobry, o słodki Jezu, Zbawicielu mój, miłości moja, światłości moja, życie moje, Boże mój! jam już twoja na wieki! Ty mi za wszystko wystarczysz, bo jesteś Bogiem moim, szczęściem najwyższem, nieskończonem dobrem mojem — Chwałą moją i radością serca mego, nadzieją i ucieczką moją. (Ps. 31). O Jezu mój! jakżebym mogła nawet nie poświęcić się Tobie, kiedy Ty, o Zbawicielu mój, poświęciłeś się i umarłeś dla mnie, dla mego zbawienia. I o Boże mój! wszak stworzyłeś mnie na to i tylko na to, żebym Cię poznała, umiłowała i służyła Tobie dla zjednoczenia się z Tobą w wieczności — w niebie. A do osiągnięcia tego mego przeznaczenia — o! jakżeż bardzo pomocne jest życie zakonne Karmelitanek bosych!
 Ludzie atoli tego świata, zasklepieni w egoizmie swoim, ubóstwiając siebie samych i wszystko do siebie odnosząc, czołgając się po ziemi wśród swoich spraw ziemskich, oddani zmysłowości bydlęcej, degradującej godność człowieczą, nie zdolni wzrokiem sięgnąć po za świat ten do wieczności, wznieść myśl