Strona:PL Edward Nowakowski-Kazanie miane podczas professyi zakonnej s. Anny Joachimy od Dzieciątka Jezus.pdf/13

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

odchodzi i doczesne dobra przedkłada nad zbawienie swoje, który przekłada świat ten nad niebo.
Siostro Anno, winszuję ci tej łaski szczególnej, że Pan Bóg cię powołał do życia świętego, anielskiego. Winszuję, żeś usłyszała głos Boży i za tym głosem idąc, poświęciłaś się Bogu na służbę świętą w Karmelu świętym, w tem twojem niebie na ziemi, wolałaś Bogu służyć — jak służyć światu — szczęśliwaś!
Najszczęśliwszą jednak będziesz, gdy wytrwasz w tej twojej ofierze, bo ten tylko zbawion będzie, kto wytrwa do końca.
Na postanowienie albowiem nawet najtrudniejsze nie tak trudno się zdobyć, lecz wytrwać przez całe życie w dobrem postanowieniu, a postanowieniu najwznioślejszem - codziennie, co chwila prawie zwalczać w sobie wrodzone złe skłonności, utrzymać się na wysokości największego poświęcenia się, bez szczególnej, nadprzyrodzonej pomocy niepodobna.
Otóż tą pomocą, więcej powiem, rękojmią wytrwałości w ofierze życia twego jest właśnie ten zakon Karmelitanek bosych, ich reguła, ustawy, śluby ich wieczyste i sposób ich życia.
Lecz jakiż to osobliwy rodzaj życia tych uprzywilejowanych Karmelitanek bosych, co tak zbawienny, tak cudowny wpływ wywierać może i daje tym zakonnicom tę moc duszy nadprzyrodzoną i siłę woli niezłomną, które ich czynią niczem niezwyciężonemi i przeistacza ich w istoty zaiste anielskie!
Dla poznania tej, że tak się wyrażę, przedziwnej i cudownej tajemnicy naszej religii św., zróbmy sobie pobożne przypuszczenie — wprawdzie nieprawdo-