Strona:PL Edward Nowakowski-Kazanie miane podczas odprawionej pierwszej Mszy św. o. Alberta.pdf/8

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Sakramencie sam do każdego serca z największem upragnieniem zstępuje i to serce ludzkie przeistacza w niebo, na przybytek dla Siebie, i miłością swoją uszczęśliwia.
Lecz, o moi Najdrożsi, czy my, co tak często bywamy obecni przy odprawianiu Mszy św., co możemy wskutek tego zawsze wszystkie łaski, wszystkie skarby niebieskie, całe niebo, samego Jezusa przyjąć do serca swego, chociażby w komunii duchownej, i przeto mając Boga w sercu, możemy i powinniśmy być szczęśliwymi, bo czyż podobna mając Boga w sercu nie czuć się szczęśliwym, — czy my, powtarzam, korzystamy z tej miłości nieskończonej, z tego nieograniczonego miłosierdzia naszego Zbawiciela?
Zapytajmy samych siebie, swego własnego sumienia?
Czyż nam sumienie odpowie wyrzutem?
Czyż rzeczywiście w zaślepieniu naszem, w zatwardziałości serca, w nieczułości na własne nasze zbawienie, nie oceniamy i nie korzystamy jak moglibyśmy i powinniśmy z tych łask i darów niebieskich?
Jakto! gdybyśmy korzystali, gdybyśmy poczuli w sercu swojem Boga, gdybyśmy otrzymali te dary niebieskie uświęcające i uszczęśliwiające, czybyśmy nie poczuli się do wdzięczności, do obowiązku podziękowania Bogu?
A cóż to znaczy, że zwykle zaledwo Msza się skończy, zaraz hurmem wychodzimy z kościoła? I jak przyszliśmy, tak i odchodzimy bez żadnego w sercu religijnego wzruszenia bez dziękczynienia?
Nie dziękujemy, bośmy snadź żadnych łask nie otrzymali, a Jezus przy Mszy św. nie wstąpił do serca naszego, bośmy Go nawet nie zapraszali.
Przyczyna temu, że zwykle obojętnie i bezmyślnie słuchamy Mszy św. bez należytego poprzednio przygotowania, nawet częstokroć niepomni na to, co to jest Msza św., — że nie jednoczymy ofiary serc naszych z ofiarą Jezusa, — że serce nasze nie w Bogu, lecz w czem innem widzi swoje dobro, swoje szczęście. Gdzie skarb wasz, tam i serce wasze.
Cóż, że mamy jeszcze w tym zakątku Polski naszej co zowiemy Galicyą, tyle Mszy św., tyle uroczystości kościelnych, tyle odpustów, tyle kościołów, klasztorów, tyle księży, jeśli nie