dla robotników tem samem, co ocalenie siebie i dzieci swoich od nędzy i głodu.
Niema też zgubniejszej nauki dla nas jak ta, którą oddawna w nas wpajano, żeby każdy o sobie tylko myślał i milcząc poddawał się swemu losowi; dopóki wierzyliśmy w te słowa kłamstwa, nie było dla nas żadnej nadziei, żadnego sposobu wyjścia z biedy i ucisku.
Czas wielki, abyśmy poznali i całem sercem przylgnęli do tej jedynej prawdy, że tylko w jedności braterskiej spoczywa nasza siła i nasze zbawienie; że tylko walcząc — można oswobodzić się od wyzysku i nędzy.
Ważniejsze prawa fabryczne, które obecnie istnieją u nas, są następujące:
1) Fabrykant, wydalając robotnika, musi go o tem zawiadomić na dwa tygodnie naprzód.
2) Zabrania się wypłacanie robotnikom kuponami, kwitkami, zbożem, towarem lub innemi przedmiotami zamiast pieniędzy.
3) Dzieci, nie mające 12 lat wieku, nie mogą być dopuszczone do pracy.
4) Małoletni w wieku od lat 12 do 15 nie mogą być zajęci pracą dłużej nad 8 godzin na dobę. Nadto praca nie może trwać dłużej nad cztery godziny z rzędu.
5) Małoletni do lat 15 nie mogą być zajęci pracą między godziną 9 tą wieczorem a 5-tą rano, jak również w dnie świąteczne i galowe.
6) Małoletnich zabrania się używać do robót szkodliwych dla zdrowia lub zbyt męczących.
7) Kobiety i wyrostki do lat 17 nie mogą pracować w nocy w fabrykach bawełnianych, płóciennych i wełnianych.
8) Żaden robotnik nie może pracować dłużej, niż 11 i pół godzin dziennie. Jeżeli zaś pracuje chociażby częściowo w nocy, to jest
