Wspólną własnością narodu roboczego będzie tylko ziemia, lasy, wody, kopalnie, fabryki, maszyny, narzędzia pracy, koleje żelazne, okręty i wszelkie magazyny.
Wszystkie zaś inne rzecy, które robotnik weźmie za swą pracę z magazynów również, jak mieszkanie, nie będą wspólną własnością, lecz wyłącznie każdego robotnika.
To, co robotnik weźmie sobie za swą pracę, to będzie tylko jego własnością — świętą i nietykalną. Do jego mieszkania, do jego sprzętów, odzieży i wszystkiego, co ma w mieszkaniu, nikt oprócz niego nie będzie mieć prawa.
Każda rodzina w swoim domu będzie rozporządzać się samo wolnie, jak zechce i nikt do niej nie będzie mógł się wtrącać. Każdy będzie panem u siebie.
Takie to będzie życie człowieka, gdy robotnicy zwyciężą cara i panów i gdy swój porządek zaprowadzą na świecie.
Od kołyski do grobu — swoboda, szczęście i dobrobyt towarzyszyć będą każdemu człowiekowi.
Znikną zbrodnie, szachrajstwa i podłości, które nędza i wyzysk płodzi.
Większość chorób przepadnie, gdy nie będzie nędzy i pracy uciążliwej. Życie ludzkie, w zdrowiu i dostatku spędzone, będzie o wiele dłuższe niż dzisiaj. Światło nauki ogarnie wszystkich ludzi, wypleniając głupie zabobony i złe instynkty.
Utracony raj wróci znowu na ziemię.
Nie jednemu z was, czytając opis tego, co uchwalili żeby robić robotnicy miejscy, przychodziło do głowy pytanie dlaczego po zwycięztwie ludu roboczego ziemia ma być wspólną własnością robotników?
Czy nie lepiej by było, żeby wszystką ziemię podzielić na równe części i każdemu dać taki równy kawałek ziemi?
