W bezinteresownej miłości zwierzęcia, w jego nie szczędzącem własnego życia poświęceniu tkwi coś, co bezpośrednio porusza serce ludzi, którzy częstokroć mieli sposobność stwierdzenia wątłej przyjaźni i słomianej wierności człowieka w oryginale.
Ożeniłem się wcześnie i z radością wykryłem w mej żonie zgodność upodobań. Zauważywszy mój pociąg do tych domowych pieszczochów, nie przeoczyła nigdy sposobności dostarczenia mi okazów najbardziej uroczych. Mieliśmy — ptaki, rybę złotą, pięknego psa, króliki, małą małpkę i kota.
Ten ostatni był okazem zastanawiająco krzepkim i wspaniałym, całkowicie czarnego futra i przedziwnej zmyślności. Mówiąc o jego inteligencyi, żona moja, nie pozbawiona w głębi duszy zabobonów, częstokroć napomykała o rozpowszechnionem w starożytności wierzeniu, które we wszystkich czarnych kotach widziało przerzucone czarownice. Nie znaczy to wszakże, aby zawsze w takich razach zachowywała powagę — i, jeśli czynię ową wzmiankę, czynię ją poprostu dlatego, że w tej właśnie chwili przyszła mi do głowy.
Strona:PL Edgar Allan Poe-Opowieści nadzwyczajne tom II 209.jpeg
Ta strona została uwierzytelniona.
