Nigdy nie znałem nikogo, ktoby miał większy zapał i popęd do żartów, niż ów dzielny król. Najpewniejszą drogą do zdobycia jego łaski było wygłoszenie przedniej dykteryjki o błazeńskim pokroju i wygłoszenie umiejętne. Dla tej właśnie przyczyny siedmiu jego ministrów wyróżniało się krotofilnem usposobieniem. Wszyscy byli ukształtowani wedle królewskiego pierwowzoru — rozumiej: przestronną tuszę, dostatnie otłuszczenie i nieporównaną do błazeństwa zaprawność. Czy krotofilność tuczy, czy też przeciwnie — tłuszczyk zawiera w sobie jakowąś do krotofilności pochopność — jest to kwestya sporna, której nigdy nie mogłem roztrzygnąć raz na zawsze, atoli pewnik to nieprzeparty, iż dowcipnemu chudziakowi przynależy się miano rara avis in terris.
O wszelakie odcienie, lub chuchnięcia
Strona:PL Edgar Allan Poe-Opowieści nadzwyczajne tom II 115.jpeg
Ta strona została uwierzytelniona.
