Szanownym panom przedstawicielom miasta Grodna, za wszystkie względy, króremi obdarzyć mię raczyli, z ukłonem głębokim i wdzięcznym — dziękuję.
Nie w murach miasta tego wprawdzie ujrzałam światłość i ciemność tego świata, lecz w jego blizkiem pobliżu i tu zbierałam część wspomnień dzieciństwa swego; tu potem bardzo znaczną część życia spędziłam, tu nadewszystko przez szereg lat długi stał warsztat tej pracy mojej, która mi względy Wasze zjednała.
Szczycić się będę tytułem honorowej obywatelki tego miasta, dziś przez Was mi udzielonym, i słodką będzie mi myśl, że imię moje, wypisane u jednej z dróg, które je przerzynają, przypominać będzie przechodniom, gdy już tu nie będę, że niegdyś byłam.
Chciejcie tedy, panowie przedstawiciele miasta Grodna, przyjąć sami i tym, których tu przedstawiacie, powtórzyć — podziękowania moje serdeczne i gorące.
Szanownym panom izraelitom za wszystko, co dziś okazać mi raczyli, również z uszanowaniem z serca dziękuję.
Dziwnie pięknie pomyślanym został dar, któryście mi przynieśli, i dziwnie miłą będzie mi myśl, że za przyczynieniem się mojem, bo dzięki Waszej dla mnie życzliwości, dwie istoty ludzkie nieszczęściem dotknięte znajdą w przybytku miłosierdzia ludzkiego ratunek i opiekę.
Odgadliście, panowie, serce moje i to przekonanie, że jednem z zadań najwznioślejszych i radości najczystszych jest dla człowieka przynoszenie ulgi ludzkiemu cierpieniu.
Panowie rosjanie i izraelici! W tej uroczystej
- ↑
16 czerwca 1907
