Strona:PL Dzieła Juliusza Słowackiego T3.djvu/042

 A teraz opowiada siostrom swoim na dnie że zobaczyła niebo i opowiada o niebie różne rzeczy i z tego ma sławę miedzy inszemi rybkami.
 Słuchając więc powieści o niebiosach zapłyną do sieci i jutro będą przedawane na rynku.
 Nie jestże to nauka dla ludzi, i dla tych którzy za ludźmi rozpowiadającemi o Bogu i o niebiosach wędrują girlandami a tak dają się ułowić sieciom ludzkim i przedawani są.
 A chorobą zgubną mówię: jest melancholija i zamyślenie się zbytnie o rzeczach duszy.
 Dwie są bowiem melancholije: jedna jest z mocy, druga ze słabości; pierwsza jest skrzydłami ludzi wysokich, druga kamieniem ludzi topiących się.
 Mówię ci o tém; albowiem poddajesz się smutkowi i tracisz nadzieję.
 Tak mówiąc nadeszli na gromadę Sybirców którzy łowili ryby w jeziorze. A rybacy owi spostrzegłszy Szamana przybiegli ku niemu mówiąc: Królu nasz! opuściłeś nas dla ludzi obcych i smutni jesteśmy nie widząc ciebie między nami.
 Zostań przez tę noc a zastawiémy wieczerzę i poścelémy ci łoże w łodzi.
 Usiadł więc Szaman na ziemi a kobiety i dzieci rybaków otoczyły go i zadawały mu różne pytania na które Szaman odpowiadał z uśmiechem, bo były błahe.
 Lecz po wieczerzy gdy wstał xiężyc i rozciągnął swoje światło po gładkiéj wodzie, jakoby gościniec złoty ku południowi:
 Kobiety i dzieci zaczęły gadać smutniéj, mówiąc oto opuściłeś nas! i nie robisz więcéj cudów między nami.