Strona:PL Dzieła Juliusza Słowackiego 01 (Gubrynowicz).djvu/394

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
XXVI.

4. wysoką wieżę || (wieżycę) R. Po wierszu 8. następuje ustęp w autografie przekreślony:

(A nie tylko on, ale za pół milijona
Odpowie mi (dom jego) takiego dom — dzieci i żona.
To rzekł srogo grożący, ale sprawiedliwy,
Wszystko złoto rozdawszy — aliści o dziwy!
Starosta zda się gani ono zaufanie)

10. który? a starosta na to || (rzekł: czy który idzie a on) R. 11. Owszem zdają się pełni przestrachu i || (Cóż robią? A starosta: stoją pełni) R. 12. Stoją w miejscu || (Niepewności) R. 13. Wskaż im || (potem) R. Wiersze 13 — 20. dopisane są w autografie na marginesie str. 241; na str. 244. wpisany jest następujący ustęp przekreślony:

(Ręką im pokaż, rzekł Pan [(łaskawej) dobrej był natury]
Na to starosta: żaden z nich nie patrzy do góry,
Wszyscy zdają się raczej odmawiać paciorki
I zamyśleni — w ziemię patrzą lub na worki.
Schmurzył się nieco słysząc to Pan dobrotliwy
I rzekł: — »Jeśli się modlą — to będę cierpliwy,
Zaczekam... a nie wątpię o poczciwych... duszą,
Choćbym skarb stracił... Mów mi Acan (jak się ru) gdy wyruszą
A rozwiąż niecierpliwość — która mi jest gnidą
I wężem«.. Tu starosta mu przerwał: »już idą« —
A Pan: »Gdzie?« A starosta pobladł niesłychanie,
»Któryż do Banku idzie « — rzekł Pan. — »Żaden, Panie«;
Jakto —)


XXXIII.

5. po stracone || (chcąc odzyskać) R. 6. Pełznie || (Idzie) R.

XXXV.

3. W R po »Bóg« jest (synów) 9. Jedno z niemi ukochać, jedno uczuć || (W jednym ogniu miłośnym Panem obrać) (jedną miłością z ludźmi króla) R. 10. Sam choć mały lecz z prawdy || (Poddany mu z miłości a) (Sam choć biedak lecz z prawdy) (Choć żebrak a z Chrystusem) (Wszakże z prawdy — z miłości) R.