Strona:PL Dyalog o zasadach i kompromisach.pdf/9

je wyrażając zdanie, przyznać muszę, że w ciągu pięćdziesięciu lat istnienia zaszła w stronnictwie tem rzeczywiście zmiana. Z początku było ono z programem swoim w wielkiej mniejszości. Mu­siało walczyć z ideą nieprzerwalności powstania, która w społeczeństwie naszem żywem jeszcze od­zywała się echem, musiało walczyć z liberalizmem, któremu hołdowała jeszcze znaczna część polskiej inteligencyi. Z walki tej, która z natury rzeczy była walką słowa i pióra, wyszło stronnictwo zwycięsko i program jego polityczny przyjął się w umysłach przeważającej większości społeczeństwa.
 Z tą chwilą jednak powołane zostało stronnictwo w osobach najwybitniejszych swoich przedsta­wicieli do władzy w kraju, a po części i w państwie. Ministerstwo Dunajewskiego w historyi stronni­ctwa stało się tym punktem zwrotnym, do rządów zaś w kraju, począwszy od Kazimierza Badeniego, z jednym tylko wyjątkiem, Pinińskiego, powoływani byli kolejno członkowie krakowskiego stronnictwa. Stronnictwo, na którem się opierali, weszło tem samem na pole czynu i władzy i ujrzało przed sobą nowe zadanie. Wzięło odpowiedzialność za normalny bieg życia publicznego w kraju, musiało w interesie publicznego porządku dbać o to, ażeby walka stronnictw i walka o programy polityczne nie przekraczała pewnych granic. Musiało starać się o to, ażeby dla rozwiązywania aktualnych kwestyi