Strona:PL Dwaj bracia Śniadeccy (Karol Libelt).pdf/44

kretarza rządu uniwersyteckiego i bedela, niosącego na wezgłowiu srebrne berło Batorowe. Widok téj sędziwéj postaci Śniadeckiego, téj głowy ubielonéj latami, pracą i troską, przy bystrym i pełnym żywości wzroku, a poważném obliczu, poruszał serca młodzieży i całéj publiczności. Szmer powszechnéj czci i zadowolenia, powściągniony należném uszanowaniem dla powagi zgromadzenia, rozszedł się po sali. Zasiadł rektor na główném miejscu, z którego prawéj strony zajęli krzesła długim szeregiem dziekani i profesorowie. Poważniejsza publiczność, wyżsi urzędnicy, obywatele sędziwi, ojcowie i matki uczącéj się młodzieży, zasiedli z lewéj strony. Przed rektorem stał pokryty ponsowém suknem stolik, a na nim położone berło. Drugi stolik zieloném pokryciem osłoniony, ustanowiono przed sekretarzem uniwersytetu, który zaraz powstawszy, ogłosił słuchaczom w łacińskim języku uroczyste otworzenie publicznego posiedzenia. Wtenczas rektor zaczął czytać zagajenie, krótko, ale dobitnémi wyrazy, a donośnym głosem, zachęcając młodzież do pracowitości i do gospodarnego użycia czasu« i t. d.