Strona:PL Dumas - Wojna kobieca T2.pdf/412

 — Wasza książęca mość nie odpowiadasz? — rzekła Klara — czy odmawiasz? Ja może wymagam za wiele?
 Pani de Condé zaledwie miała siłę poruszyć głową na znak przyzwolenia i padła zemdlona na krzesło.
 Klara odwróciła się jak posąg, zrobiono jej miejsce i przeszła niewzruszona z głową wzniesioną, obok wszystkich, którzy, ze czcią prawie religijną, pochylili przed nią głowy.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 — Co postanawia Wasza książęca mość? — zapytała margrabina de Tourville pani de Condé, skoro ta przyszła do przytomności.
 — Niech posłusznie wypełnią życzenia pani de Cambes i niech ją błagają, by nam przebaczyła.

KONIEC.