Strona:PL Dumas - Wojna kobieca T2.pdf/143

odbierze wraz z swem honorarjum po skończeniu procesu kapitana Cauvignaca z księciem de Larochefoucault.
 Prokurator opuścił głowę; został schwytany.
 Trzeba było więc albo przystać na warunki, albo iść do więzienia.
 — Dobrze — rzekł — zgoda; a zarazem spodziewam się, że mi pan dasz pokwitowanie.
 — Oto go pan masz — odpowiedział poborca podatków — racz się przekonać, czym już nie przewidział pańskiego życzenia.
 I podał mu papier, na którym były napisane następne wyrazy:
 „Otrzymano od pana Rabodin, wiernego poddanego Jego królewskiej mości, sumę pięćset liwrów tytułem dowolnej ofiary na wojnę przeciwko książętom".
 — Jeśli pan tego pragniesz koniecznie — rzekł Barrabas — zamieszczę w kwocie i pańskich pisarzy.
 — Nie, nie — żywo wtrącił prokurator — tak jest bardzo dobrze.
 — Ale, ale — odezwał się Cauvignac do prokuratora — każ pan Fricotinowi wziąć bęben a Chalumeauwowi halabardę; przynajmniej tego kupować nie będziemy.
 — Lecz pod jakimże pozorem wydam im podobne polecenie?
 — Ba! pod pozorem, żeby im było weselej przez drogę.
 Poczem Cauvignac i Barrabas oddalili się, pozostawiwszy prokuratora wielce uszczęśliwionego, że się tak tanim kosztem okupił od grożącego mu niebezpieczeństwa.