Strona:PL Dumas - Wojna kobieca.pdf/52

teresów familijnych; udzieliłeś mu go. Dowiedziano się, że będzie tędy przejeżdżał i z tego to wysnuto tak śmieszne oskarżenie.
 Nanona dostrzegła, że oblicze księcia zamiast się wyjaśniać, coraz się bardziej zasępiać poczęło.
 — Objaśnienie to byłoby dostatecznem — rzekł tenże — gdybym w liście, którego utwór przypisujesz swoim nieprzyjaciołom, nie było dopisku, którego w pomieszaniu zapomniałaś przeczytać.
 Śmiertelny dreszcz przebiegł po cieel nieszczęsnej kobiety; czuła, że jeśli przypadek nie przyjdzie jej w pomoc, nie będzie miała dłużej sił do wytrzymania walki.
 — Dopisek! — odrzekła.
 — Tak, przeczytaj — mówił książę — masz przecież list w ręku.\
 Nanona starała się uśmiechnąć; lecz chociaż wiedziała, że jej skurczone rysy twarzy nie będą zdolne wytrzymać uśmiechu, czytała jednak dość pewnym głosem:
 Dopisek ten brzmiał:
 „Mam w swych rękach list panny de Lartigues do barona de Canolles; w nim schadzka naznaczoną jest na dzisiejszy wieczór; list ten oddam w zamian blankietu Księcia, jeśli Wasza książęca mość raczysz mi go przesłać przez człowieka, który winien się znajdować sam na Dordonji, naprzeciw wsi Saint-Michel-la Riviére o szóstej godzinie wieczór“.
 — I byłeś tyle nierozsądnym, że posłałeś!... — rzekła Nanona.
 — Twoje pismo tak mi jest drogie, że, aby go dostać, nie pomyślałem nawet, o nałożonej nań cenie.
 — Wystawiać podobną tajemnicę na gadatliwość niewiernego zausznika!... A! książę!...
 — Masz słuszność: podobnego rodzaju zlecenia nie powierzają się nikomu; i ja też tak uczyniłem. Sam udałem się łódką na Dordogne.
 — A więc masz mój list, Mości książę?
 — Oto jest.
 Nanona zebrała całą pamięć, starając się przypomnieć treść owego listu.
 Lecz było to niepodobnem; w głowie zaczęło się jej mieszać.
 Była więc przymuszoną wziąć i przeczytać swój własny