Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/776

 — Dlaczego, proszę Waszej Wysokości? — podchwycił hrabia, uśmiechając się — cóż w tem jest niepodobnego, ażeby hrabia Fenix ożenił się z Lorenzą Feliciani?
 — Bo ona sama zapewniała mnie, że nie jest pańską żoną.
 Hrabia, nie odpowiadając księżnie, zwrócił się do Lorenzy:
 — Czy przypominasz sobie, którego dnia pobraliśmy się? — zapytał.
 — Pamiętam — odpowiedziała — było to trzeciego maja.
 — A gdzie?
 — W Strassburgu.
 — W którym kościele?
 — W samej katedrze, w kaplicy Świętego Jana.
 — Czyś się opierała temu związkowi?
 — O! nie, byłam bardzo szczęśliwa.
 — Ale bo widzisz Lorenzo — ciągnął dalej hrabia — księżna mniema, że cię do tego zmuszono. Powiedziano jej, że mnie nienawidzisz.
 Mówiąc te słowa, hrabia ujął Lorenzę za rękę.
 Całe ciało młodej kobiety przebiegł dreszcz upojenia.
 — Ja — wyrzekła — miałabym cię nienawidzieć! o nie! ja ciebie kocham. Jesteś dobry, wspaniałomyślny, potężny!
 — A od czasu, jak jesteś moją żoną, powiedz