Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/297

 — Chęć nabycia wiedzy jest chwalebną, ale ciekawość niezawsze — odpowiedziała dama.
 — Niechaj mi pani wybaczy — odpowiedział Gilbert zaczerwieniony.
 — No więc cóż zrobimy? — zapytała podróżna pocztyljona.
 — A no, pojedziemy za nimi aż do Vitry, a tam, jeżeli Jej Wysokość się zatrzyma, porosimy, aby nam pozwolono przejechać.
 — Ba! zapytają kto jestem i dowiedzą się wszystkiego...
 — Nie, nie, to na nic; szukaj innego sposobu.
 — Proszę pani — rzekł Gilbert — jabym się ośmielił dać pewną radę...
 — Dawaj ją, dawaj, mój drogi, jeżeli dobra skorzystamy z niej z pewnością.
 — Gdyby objechać dokoła Vitry, to dopięlibyśmy celu bez uchybienia delfinowej.
 — Prawda!... — zawołała młoda kobieta. — No, pocztyljonie, czy nie znasz jakiej drogi bocznej?...
 — Aby gdzie dojechać?
 — Dokąd ci się podoba, byleby tylko pozostawić delfinową poza nami.
 — Jest, co prawda, na prawo droga do Marolle, która okrąża Vitry i łączy się z głównym traktem pod la Chaussée.
 — Brawo! — zawołała dama; — o to tylko mi chodzi.