Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1206

XCI

PAN DE RICHELIEU OCENIA NICOLINĘ

 Richelieu udał się wprost do pana de Taverney. Dzięki przywilejowi, jaki posiadają powieściopisarze, przywilejowi wkradania się wszędzie, wejdziemy za nim do mieszkania barona. Widzimy go, siedzącego przed kominkiem i głaszczącego po twarzy Nicolinę. Nie przesądzamy, czy ta pieszczota była jej miłą, lub wstrętną, w każdym razie przyjmowała ją, — to dosyć.
 Gawędka między panem a służącą była bardzo poufałą, treścią jej było nieposłuszeństwo subretki.
 Baron zarzucał jej, że nigdy nie przychodzi kiedy ją woła, naco młoda dziewczyna odparła z wymówką.
 — Nudzę się tutaj okropnie! Obiecano mi, że będę razem z panienką w Trianon!
 Zapewne zamiast odpowiedzi, pan de Taverney obdarzył ją pieszczotą. Nicolina nie dawała się pocieszyć.
 — Nudzę się, nudzę piekielnie! Zamknęliście mnie w tym szkaradnym domu, gdzie nie mam ani