Strona:PL Doyle - Zaginiony footbalista (zbiór).pdf/93

 — Tak.
 — Jak długo?
 — Parę minut najwyżej — aż mi się zrobiło trochę lepiej. Potem zamknąłem drzwi i poszedłem do swego pokoju.
 — Czy macie jakie podejrzenie? I na kogo?
 — O, nie ważyłbym się czegoś takiego powiedzieć. Nie wierzę, aby któryś z panów na uniwersytecie zdolny był do takiego czynu. Nie, nie mogę sobie tego wyobrazić
 — Dziękuję, to wystarczy — rzekł Holmes, Służący cały zmieszany tem przesłuchaniem, odetchnął z ulgą i zbliżył się ku drzwiom.
 Wtem Holmes zawołał za nim:
 — Pozwólcie, jeszcze jedno pytanie! Czy wspomnieliście tym trzem studentom, których usługujecie, że tu coś takiego zaszło?
 — Nie, proszę pana, ani słowa.
 — Czy nie widzieliście przez ten czas żadnego z nich?
 — Nie.
 — Dobrze. A teraz, panie profesorze, jeśli pan pozwoli, pójdziemy o parę kroków dalej.
 Wyszliśmy na podwórze i ujrzeliśmy stamtąd, że wszystkie trzy leżące nad sobą okna były oświetlone.
 — Pańskie trzy ptaszki siedzą w swoich gniazd kach — rzekł Holmes. — O, a to co? Jeden jest, zdaje się, bardzo niespokojny.