Strona:PL Doyle - Z przygód Sherlocka Holmesa. T 2.pdf/64

 Holmes wziął worek, usunął rogoże na bok i począł badać uważnie ślady.
 — Hallo! zawołał nagle, a to co?
 Była to woskowa zapałka na pół spalona, a na pół pokryta błotem tak, że wyglądała jak zwykła drzazga z drzewa.
 — Nie pojmuję, jak mogłem to przeoczyć — rzekł niezadowolony ze siebie inspektor.
 — Bo była zupełnie niewidoczna, zagrzebana w błocie. Ja znalazłem ją tylko dlatego, że jej szukałem.
 — Jakto? Pan spodziewał się to znaleść?
 — Uważałem to za bardzo prawdopobne.
 Wyjął buty z worka i porównywał je ze śladami, wyciśniętemi na ziemi. Wreszcie podniósł się i zbadał okoliczne krzaki.
 — Boję się, że chyba żadnych dalszych śladów pan nie wykryje, rzekł inspektor, bo zbadałem to miejsce w promieniu stu yardów naokoło.
 — Rzeczywiście, rzekł Holmes, byłoby to bezcelowem. Ale chciałbym jeszcze przejść się po polach, nim się całkiem ściemni, abym się mógł jutro tem łatwiej wyznać w terenie. Podkowę tę zaś chowam do kieszeni na szczęście.
 Pułkownik Ross, który przy spokojnem i systematycznem postępowaniu Holmesa zaczął się już niecierpliwić, popatrzył na zegarek.
 — Prosiłbym pana, panie inspektorze, —