Strona:PL Doyle - Trzej studenci.pdf/23

 — Gdzie stałem? A, prawda, tu koło drzwi.
 — A fotel stoi aż tam, koło okna. Mnie się zdaje, że w takim wypadku człowiek upada gdzie bądź i nie może szukać wygodnego miejsca.
 — Ja istotnie nie wierzę, ażeby on to uczynił z rozmysłem, panie Holmes, był taki blady i tak się słaniał — wtrącił profesor.
 — No, a gdy pan profesor wyszedł z pokoju, czyście długo tam zostali?
 — Może minutę. Potem zamknąłem drzwi i poszedłem do swojej izby.
 — A nie macie też przypadkiem na kogo podejrzenia?
 — Ale cóż znowu.... gdzieżbym ja śmiał. Zresztą wiem, że żaden z panów na całym uniwersytecie nie odważyłby się na coś podobnego. Ja sobie nawet tego wyobrazić nie mogę.
 — Dziękuję wam, to mi wystarczy — rzekł Holmes. — Aha, słuchajcie-no, czy nie powiedzieliście studentom, którzy tu mieszkają o tem, co zaszło?
 — Ani słowa, proszę pana.
 — I nie widzieliście się z żadnym z nich od chwili zajścia?
 — Nie.
 — Dobrze. A teraz, panie profesorze, możebyśmy się trochę przeszli po podwórzu, jeżeli, rozumie się, masz pan ochotę.
 Wyszliśmy na dziedziniec i ujrzeli wszystkie