Strona:PL Doyle - Tajemnica oblubienicy.pdf/32

 Młody urzędnik policyjny miał na sobie jasną bluzę i kepi, tak, że wyglądał zupełnie na majtka. W ręku trzymał czarna torbę podróżną. Przywitawszy się z nami, usiadł i zapalił podane mu cygaro.
 — Cóż słychać, drogi Lestrade? — zapytał Holmes, mrugając oczyma. — Wyglądasz pan, jak człowiek bardzo zniechęcony.
 — Mogłem się też zniechęcić. Ta przeklęta historya z małżeństwem lorda St. Simona. Ani rusz zbadać, z której strony zabrać się do tej sprawy.
 — Doprawdy? To zadziwiające.
 — Czy kto słyszał kiedy o takiej waryackiej historyi. Chwilami zdaje mi się, że pochwyciłem już nić sprawy, a tu znowu wszystko wysuwa mi się z rąk. Cały dzień pracowałem jak koń, a bez żadnego rezultatu.
 — I jak się zdaje, zmokłeś pan przy tem porządnie — dodał Sherlock Holmes, ujmując go za rękaw.
 — Oczywiście. Kazałem przecież przeszukać cały kanał.
 — A to znowu po co?
 — Aby odszukać zwłoki żony lorda St. Simona.
 Szerlok Holmes rozparł się w fotelu i śmiał się z całego gardła.
 — A czy kazałeś pan także zbadać basen wodotrysku przy ulicy Trafalgar — zapytał, wybuchając ponownie śmiechem.