nic na to. A teraz panie kapitanie, ażeby formom prawnym stało się zadość, zrobimy rzecz następującą: Pan jest w tej chwili oskarżonym. Watsonie, ty będziesz angielskim sędzią przysięgłym, a doprawdy nie widzę nikogo bardziej odpowiedniego do tej godności. Ja obejmę rolę sędziego. Przystępujemy do rzeczy. Panie sędzio, zna pan już całe dochodzenie dowodowe, i czy uważa pan oskarżonego za winnego, czy też niewinnego?
— Jest niewinny! — brzmiał mój wyrok.
— Głos ludu jest głosem Boga! Jesteś pan wolny, kapitanie Crocker. Dopóki prawo nie może w tej sprawie ukarać niewinnej ofiary, dopóty pan niema się czego obawiać z mojej strony. Po roku niechaj pan powróci do tej damy i niechaj przyszłość wasza dowiedzie, że wydaliśmy dzisiaj wyrok dobry i sprawiedliwy.
