Strona:PL Doyle - Szerlok Holmes - 05 - Centkowana wstęga.pdf/20

 — Doskonale. Nie masz chyba nic przeciw tej wycieczce, Watsonie?
 — Nic a nic.
 — W takim razie przybędziemy obydwaj. A co pani sama zamierza teraz robić?
 — Ja radabym załatwić jeszcze kilka interesów, skoro tu jestem. Ale południowym pociągiem powrócę do domu, tak że mnie panowie już zastaniecie.
 — Zaraz po południu niech się pani nas spodziewa. I ja mam jeszcze niektóre drobne interesy do załatwienia. Możeby pani zechciała pozostać jeszcze z nami na śniadaniu?
 — Nie, muszę iść. Teraz lżej mi już na sercu, odkąd zwierzyłam się przed panem z tego, co mi dolega. Będę teraz myśleć wyłącznie o naszem popołudniowem widzeniu.
 Nasunęła napowrót na twarz gęstą czarną woalkę i opuściła pokój.
 — No i cóż ty myślisz, Watsonie, o tej całej sprawie.
 — Wydaje mi się ona niesłychanie ciemną i wielce zawikłaną.
 — Niewątpliwie jest ona ciemna i zawikłana.
 — A przecież skoro ta pani twierdzi, że podłoga i ściany są całkiem w porządku, a przez drzwi, okna i komin nikt wejść nie mógł, siostra jej musiała w chwili swej tak zagadkowej śmierci znajdować się zupełnie sama.
 — Czemże jednak wytłomaczyć wówczas owo gwizdanie wśród nocy i te wielce osobliwe słowa umierającej?
 — Tego i ja nie umiem sobie wytłomaczyć.
 — Mnie wydaje się, że owo nocne gwizdanie, obecność cyganów, będących ze starym doktorem w tak poufałych stosunkach, oraz fakt, że temu ostatniemu oczywiście najwięcej zależeć mogło na tem, aby przeszkodzić małżeństwu swej pasierbicy, są to silnie oskarżające momenty. Jeżeli zestawię je ze wzmianką konającej, a bardziej jeszcze z owym metalicznym dźwiękiem, jaki słyszała panna Stoner, a który mógł pochodzić z ponownego zakładania żelaznej sztaby u okiennicy, to zdaje mi się, że na tej podstawie zdołamy znaleźć rozwiązanie zagadki.
 — Ale cóż zrobiliby wówczas cyganie?
 — O tem nie mam najmniejszego pojęcia.
 — Mnie zdaje się, że temu twemu poglądowi bardzo wiele dałoby się zarzucić.