Strona:PL Doyle - Obcięte uszy.pdf/26

 — Ma pan zupełną słuszność. Są to moje dwie siostry, Sara i Mary.
 — A tu bliżej mnie zauważyłem inną fotografię młodszej siostry pani w towarzystwie mężczyzny, który jak wskazuje jego uniform jest stewardem. Fotografia była zdjęta w Liverpoolu. Widzę, że siostra pani wówczas nie była zamężną.
 — Umiesz pan bardzo szybko spostrzegać.
 — Jest to mój zawód, proszę pani.
 — Tak jest, ma pan słuszność. Siostra moja wówczas jeszcze nie była zamężną, ale w kilka dni później poślubiła ona istotnie niejakiego pana Brownera. Wówczas, gdy fotografia była zdjęta, jeździł on na linii Ameryki Południowej, ale miłość jego dla żony była tak wielka, że nie chcąc na czas dłuższy z nią się rozstawać, zmienił służbę, otrzymując zajęcie na parowcu kursującym między Liverpoolem a Londynem.
 — A może na parowcu “Stara Ojczyzna”?
 — Nie. Wedle moich ostatnich o nim wiadomości na parowcu “Kwiat majowy.” Pewnego razu odwiedził mnie on tutaj. Było to wówczas gdy złamał ślub wstrzemięźliwości. Odtąd począł na nowo pić, jak długo znajdował się na lądzie, a upijał się potem tak często, że w końcu popadł prawie w obłąkanie. O, był to okropny dzień w którym znowu do kieliszka powrócił. Zaczął się kłócić naprzód ze mną potem ze Sarą. Od tego czasu Mary przestała całkiem do mnie pisywać i nie mam o nich żadnej wiadomości.