Strona:PL Doyle - Mistrz z Krocksley.pdf/98

ilu zabił, nie wiem, ale mogę powiedzieć, że on na czołach wszystkich zabitych wyrzyna krzyż. Krzyż — to herb jego nazwiska.
 François Rejan mówił prawdę. Wszyscy zabici mieli na czołach nad brwiami wyrżnięte jakby myśliwskim nożem znaki w kształcie krzyża. Pułkownik pochylił się nad stołem i zaczął wodzić palcem po mapie.
 — Czarny zamek oddalony jest stąd najwyżej o cztery mile — rzekł.
 — Trzy mile, panie pułkowniku i kilometr.
 — Znasz to miejsce?
 — A jakże! Robiłem tam na dniówkę.
 Pułkownik zadzwonił.
 — Daj temu człowiekowi jeść i zatrzymaj go — zwrócił się do sierżanta.
 — Za co mnie pan zatrzymuje panie pułkowniku? Ja wszystko wyznałem.
 — Będziesz naszym przewodnikiem.
 — Przewodnikiem?! A hrabia? Nie daj, Boże, dostać się w jego ręce! Och, panie pułkowniku!...
 Pruski pułkownik ruchem ręki nakazał chłopu, aby zamilkł.
 — Wezwij do mnie niezwłocznie kapitana Baumgartena — rzekł do sierżanta.