Strona:PL Doyle - Ezaw i Jakób.pdf/57

 — Książę pan daruje. Chciałbym mówić bez świadków.
 Wilder pobladł jeszcze bardziej i obrzucił Holmesa zjadliwem spojrzeniem.
 — Zatem, jeżeli książę pan sobie życzy, to...
 — Może lepiej będzie, aby pan w istocie wyszedł. Teraz słucham pana, panie Holmes.
 Mój przyjaciel czekał jeszcze, aż za odchodzącym sekretarzem zamkną się ciężkie dębowe podwoje.
 — Otóż, proszę księcia — zaczął Holmes — sprawa przedstawia się tak: ja i mój kolega Dr. Watson otrzymaliśmy od Dra Huxtable zapewnienie, że za rozwiązanie tej smutnej zagadki jest wyznaczoną nagroda. Radbym usłyszeć potwierdzenie tego z ust księcia.
 — Potwierdzam.
 Holmes ciągnął spokojnie dalej.
 — Jeżeli mój informator się nie mylił, suma przyrzeczona wynosiła pięć tysięcy funtów za wykrycie, gdzie się znajduje młody książę.
 — Tak jest.
 — I dalszy tysiąc dla człowieka, który odkryje ludzi, którzy młodego księcia porwali i trzymają w ukryciu.
 — Tak jest.
 — Zatem trzeba odkryć nietylko tego, co dokonał porwania, ale i tego, czy tych, którzy obecnie trzymają młodego księcia w ukryciu?
 — Ależ naturalnie — zawołał książę z odcieniem niecierpliwości. — Jeżeli pan wywiążesz