— Gdyby dostała obłąkania, utraciłaby wszystkie prawa i ja zostałbym jedynym panem mej córki... Dobrze wiedzieć o tem.
Lekarz zapisał receptę i wyszedł, zaleciwszy Blance jak najusilniej zastosować się do jego instrukcyi.
Następnego dnia gorączka zmniejszyła się, a wraz z nią znikła obawa zapalenia mózgu.
Wtedy Gilbert, nie potrzebując już odgrywać komedyi męża troskliwego o żonę, odjechał do Monte Carlo w celu spróbowania szczęścia w grze.
Przepędził tam dwa tygodnie i przywiózł z sobą do Paryża dwieście tysięcy franków.
Sumę tę podzielił na dwie równe części, z których jednę przeznaczył na wydatki osobiste, drugą zaś zaspokoił najnatarczywszych wierzycieli.
Szulerzy prawie zwykle łudzą się, więc i Gilbert upojony wygraną, wierząc, że szczęście zawsze będzie mu sprzyjało, miał nadzieję wygranemi w karty spłacić powoli wszystkie swe długi, zachować stajnię i nie rozstawać się z Oktawią.
Od tego czasu wszystkie wieczory i noce przepędzał w domach gry i klubach.
Henryka miała się coraz lepiej.
Pozostawiona w spokoju i nie widując męża, powstała z łóżka i miała nadzieję rozpocząć wkrótce wraz z Matyą Bianką swe codzienne wycieczki do kościoła św. Sulpicyusza.
— Czas to pieniądz — mówią Anglicy.
Gaston Depréty, mniemany vice-hrabia Grancey, z chwilą powrotu z Ńumei zabrał się do zastosowania w czynie przysłowia powyższego.
Widzieliśmy go w Araboise i Champigny, działa-
