Podobną też lojalność wobec Rosji uprawiali owi „patryjoci“ polscy, którzy za jeden z „uczciwych“ środków walki uważali przed przeszło 30 laty podrabianie pieniędzy rosyjskich. A jednak, z ogólnego stanowiska, było to uczciwsze od fałszywej fasji. Występowano otwarcie przeciwko „wrogowi“, nie łudząc go udaną „lojalnością“. Pomijam przy tem naturalnie krzywdę, jaką panowie podrabiacze pieniędzy wyrządzali Bogu ducha winnym ludziom, którym z jednej strony wsuwano podobne banknoty, a których z drugiej strony pociągano za to do odpowiedzialności.
∗ ∗
∗ |
Warunki, w których wychowuje się, wzrasta i żyje „wolny obywatel galicyjski“, są mniej więcej podobne do warunków życia w innych krajach, nietylko austryjackich, ale wogóle europejskich. To samo przyuczanie od najmłodszych lat do kłamstwa i obłudy, do ukrywania się z własnem zdaniem; to samo zabijanie w zarodku wszelkiej krytyki; ta sama zależność od kaprysu wychowawców i zwierzchników; ta sama jednolita dla wszystkich dresura, pozbawiająca wszelkiej energji i osobistej inicjatywy; to samo lekceważenie w wychowaniu prywatnem i publicznem ducha praktyczności i przedsiębierczości; to samo zagważdżanie głów bezmyślnemi bajkami; to samo marnowanie najlepszych lat na nadziewanie mózgownic skarykaturowanemi wiadomościami gramatycznemi i filologicznemi; to samo przepłókiwanie głowy pomyjami dziennikarskiemi, tylko że w jeszcze podlejszym gatunku; to samo gołąbkowanie i kwilenie o „miłości bliźniego“ z równoczesnem i oczywiście nierównie silniejszem wpajaniem nienawiści
