Strona:PL Chyliński Związek miast greckich Azji Mniejszej.djvu/10

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

Spartę Persom (Th. VIII, 18; cf. 37 i 58), w rzeczywistości pozostawały jednak wolne, ponieważ Kyros zadowalniał się bardzo powierzchownem zwierzchnictwem nad niemi, co też obroniło je, prócz Miletu, od władzy Tissafernesa (Xen. An. I, 1, 6—7; 9, 9; H. III, 1, 3). Gdy zaś ten po śmierci Kyrosa powrócił w r. 400 do Sardów i zamierzał wejść w posiadanie prawnie należących do niego miast greckich, a to spowodowało wybuch nowej wojny, Efez znowu został od r. 399 główną bazą spartańską (Xen. H. III, 2, 11, etc.); trwało to aż do r. 394. Po bitwie pod Knidos (początek sierpnia 394) Efez poddał się Kononowi (Diod. XIV, 84; Xen. H. IV, 8, 3; cf. Pausan. VI, 3, 16), ale już od r. 390 znajdujemy tam znowu wodza spartańskiego Tibrona (Xen. H. IV, 8, 17 i 21; Diod. XIV, 99), a po nim, zdaje się, Difridasa (Xen. H. IV, 8, 21; Diod. XIV, 97); i jeszcze pod jesień r. 388 w Efezie byli Spartanie (Xen. H. V, 1, 6—7). Od r. 387—6 miasto należy do Persów.
Samos aż do jesieni r. 404 trwał w sojuszu z Atenami. Oddany przez Lizandra oligarchom, po bitwie pod Knidos uległ Kononowi i Farnabazowi (Pausan. VI, 3, 16; cf. Diod. XIV, 97). W r. 390 miasto znowu przeszło na stronę Sparty (Diod. XIV, 97; cf. Xen. H. IV, 8, 23).
Dzieje Iasos są prawie nieznane. W r. 412 miasto, w którem przebywał ateński sprzymierzeniec Amorges, zostało zdobyte przez Spartan i oddane Tissafernesowi (Th. VIII, 28). Tuż po r. 394 Ateńczycy dają proksenję kilku obywatelom Iasos: miasto jest więc zaprzyjaźnione z Atenami.

Knidos, w r. 412 odebrany Atenom przez Tissafernesa (Th. VIII, 35), od zimy r. 412—1 był jedną z głównych stacyj floty spartańskiej (Th. VIII, 41), załoga zaś perska została z miasta wypędzona (Th. VIII, 109). Od tego czasu Knidos wiernie dopomagał Sparcie, której, zdaje się, nie opuścił nawet po jej porażce w r. 394[1]. Jeżeli zaś czasowo od sojuszu ze Spartą odstąpił, to chyba na czas bardzo krótki, bo już w r. 390 jest on znowu bazą floty

  1. Xen. H. IV, 3, 12; Diod. XIV, 83 Ateński dekret o Eteokarpatyjczykach (Dittenb. Syllage3 129) wymienia jako ateńskich sprzymierzeńców Κω[ιος καὶ ...]δίος καὶ Ροδίος. P. Foucart (BCH. XII, 1888, p. 153 N. 1) uzupełnił to Λιν]δίος, uważając że Lindos na jakiś czas odłączył się był od zjednoczonego Rhodu. Uczeni jednak niemieccy z U. v. Wilamowitzem na czele (IG. XII, 1, p. 161, N. 977; cf. Sylloge l. l.) wolą czytać Κνι]δίος. Czytamy jednak w temże napisie vrs. 38—39: Ἁγήσα] ρχον δὲ τ[]ν Λίνδ[ιο]ν. O Rodosie niżej.