Dzień dobry, miły mój. Czy spałeś? Jak się masz? Czy cię zobaczę? Och! nie odbieraj mi nic, tak mało jest czasu, a tak wysoko cenię chwile, przez które mam szczęście cię widzieć! Drogi mój, nie mam już opium w głowie ani we krwi; mam coś gorszego; coś, co kazałoby mi błogosławić niebo, kochać życie, gdyby ten kogo kocham ożywiony był tem samem uczuciem. Ale, mój Boże, ten, kogo kocham, właśnie stworzony jest na to, aby się stać cierpieniem i rozpaczą tkliwej duszy!
Dzień dobry, chcę pana widzieć; powinienbyś się spotkać ze mną na obiedzie u pani Geoffrin; nie śmiałam ci tego powiedzieć wczoraj.
Tak, powinienbyś mnie kochać do szaleństwa: nie wymagam nic, przebaczam wszystko i nie mam nigdy o nic urazy; miły mój, jestem doskonała, ponieważ doskonale cię kocham.
Dopiero dziś rano dostałam wiadomość od pana, i nie wiem którędy ani jak doszła do mnie, bo nie
- ↑ Listy panny de Lespinasse, przełożył Boy. — Gebethner i Wolff.
