Strona:PL Bogdanowicz Edmund - Sępie gniazdo.djvu/033

walce ujęli doktora wraz z jego nieodstępnym towarzyszem. Peonowie zdążyli zbiec, jako lepiej świadomi gór i wąwozów.
 Co dalej nastąpiło, już wiemy.
 Tymczasem jednak miało się już ku wieczorowi i czas było coś postanowić o dalszem postępowaniu.
 — Czy znasz llanosy? — zapytał dr. Mański Piotrusia.
 — Zaledwie najbliższe ich części. Aymarowie nie puszczali mnie na dalsze wycieczki.
 — Więc nie mógłbyś nam wskazać drogi do Santa Fé?
 — Nie znam tego miasta, ale to najmniejsza... Byleśmy tylko dotarli do llanosów szczęśliwie i zapuścili się w nie dalej, z pewnością spotkamy llanerosów, strzegących stad, a ci nam wskażą drogę.
 — Zresztą i ja tu jestem! — oświadczył z zabawną pewnością siebie Chodzik. — Niedarmo mnie uczył niegdyś Tamay poznawać każdy ślad w stepach Yukatanu, to i tu dam sobie radę.