łoby łatwo przekonać niewiernych. Gdyby Chrystus przyszedł jedynie aby zaślepić, całe jego zachowanie byłoby mętne, i nie mielibyśmy żadnego sposobu przekonania niewiernych. Ale ponieważ przyszedł in santificationem et in scandalum, jak powiada Izajasz,[1] nie możemy przekonać niewiernych a oni nie mogą nas przekonać; ale, przez to samo, przekonywamy ich, skoro powiadamy iż całe jego zachowanie nie jest przekonywające ani w jedną ani w drugą stronę.
Chrystus nie powiada że jest z Nazaret, ani że nie jest synem Józefa, aby zostawić złych w ich zaślepieniu.
Dowody Jezusa Chrystusa. — Chrystus powiedział rzeczy tak wielkie tak prosto, iż zda się jak gdyby nie oceniał ich wielkości; a wszelako tak jasno, iż widzi się dobrze co o tem sądził. Ta jasność, połączona z tą prostotą, jest cudowna.
Styl Ewangelji jest cudowny z rozmaitego względu, między innemi w tem, iż nie występuje nigdy z napaściami na katów i wrogów Chrystusa. Niema bowiem w opowiadaniu ani jednej wycieczki przeciw Judaszowi, Piłatowi, ani żadnemu z Żydów.
Gdyby ta wstrzemięźliwość dziejopisów Ewangelji była udana, równie jak tyle innych pięknych rysów, i gdyby ją przybrali tylko dla zwrócenia na to uwagi, wówczas o ileby nie śmieli sami tego zaznaczyć, nie omieszkaliby postarać się o przyjaciół, którzyby uczynili to spostrzeżenie na ich korzyść. Ale, ponieważ czynili to bez udania, z zupełnie bezinteresownej skłonności, nie zwrócili na to uwagi przez nikogo; i sądzę że wielu takich rysów nie zauważono aż dotąd, co dowodzi bezstronności z jaką tę rzecz czyniono.
Rękodzielnik mówiący o bogactwach, adwokat o wojnie, o panowaniu, etc.; ale bogacz dobrze mówi o bogactwach,
- ↑ „Na uświęcenie i zgorszenie.“
