Powołanie pogan przez Jezusa Chrystusa. Iz. LII, 15; LV, 5; LX, etc., Ps. LXXXI (2, 8 etc.).
Os., I, 9: „Nie będziecie już moim ludem i ja nie będę już waszym Bogiem, wówczas gdy pomnożycie się w rozproszeniu. W miejscach, w których nie woła się mego ludu, zawołam mój lud.”
Powołanie pogan przez Chrystusa (Iz. LII, 15).
Nie wolno było ofiarować poza Jerozolimą, która była miejscem wybranem przez Pana, ani nawet gdzie indziej pożywać dziesięcin. Deut., XII, 5, etc. Deut., XIV, 23, etc., XV, 20; XVI, 2, 7, 11, 15.
Ozeasz przepowiedział, że będą bez króla, bez książęcia, bez ofiar i bożyszcza;[1] co spełniło się dziś, skoro nie mogą czynić prawej ofiary poza Jerozolimą.
Przepowiednie. — Przepowiedziane jest, iż w czas Mesjasza, przyjdzie[2] aby ustanowić nowe przymierze, przez które będzie zapomnianą ucieczka z Egiptu, Jerem. XXIII, 5; Iz. XLIII, 10; które to przymierze pomieści jego prawo nie na zewnątrz, ale w sercach;[3] iż obawę przed Nim, będącą wprzódy jeno zewnątrz, pomieści w głębi serca. Kto nie widzi w tem wszystkiem zakonu chrześcijańskiego?
...Iż wówczas bałwochwalstwo będzie obalone; iż ten Mesjasz zwali wszystkie bałwany (Ezech. XXX, 13), i zaszczepi ludziom cześć prawdziwego Boga.
Iż świątynie bałwanów będą zwalone, i że, po wszystkich narodach i we wszystkich miejscach świata, będzie mu ofiarowana ofiara czysta, nie ze zwierząt.
Iż będzie królem żydów i pogan (Ps., LXXI, 11). I oto ten król żydów i pogan, uciśniony przez jednych i drugich,
