Jezus Chrystus przepowiedziany co do czasu i stanu świata: książę dobyty z uda[1], i czwarta monarchja[2] Co za szczęście ujrzeć tę jasność w tej ciemni!
Jak pięknie jest widzieć, oczyma wiary, Darjusza i Cyrusa, Aleksandra, Rzymian, Pompejusza, działających, bez wiedzy o tem, na chwałę Ewangelji!
Gorliwość ludu żydowskiego dla swego prawa, a zwłaszcza odkąd już niema proroków.
Wówczas gdy byli prorocy dla utrzymania prawa, lud je zaniedbywał; ale, od czasu jak nie stało proroków, zapanowała gorliwość.
Djabeł mącił gorliwość żydów przed Chrystusem, ponieważ byłaby im zbawienna, później zasię nie.
Lud żydowski wyszydzany przez pogan; lud chrześcijański prześladowany.
Dowód. — Proroctwa ze spełnieniem; to co poprzedziło Chrystusa i co nastąpiło po nim.
Największym z dowodów Chrystusa są proroctwa. O to też Bóg najsilniej się troszczył; wydarzenie bowiem które je ziściło, jest cudem trwającym od narodzenia Kościoła aż do końca. To też, Bóg zsyłał proroctwa przez tysiąc sześćset lat, i przez czterysta lat później rozproszył te proroctwa, wraz z żydami którzy je nieśli, po wszystkich miejscach świata. Oto jakie było przygotowanie do narodzin Chrystusa: ponieważ w Ewangelję jego miał uwierzyć cały świat, trzeba było nie tylko aby istniały proroctwa stanowiące jej rękojmię, ale aby te proroctwa rozeszły się po całym świecie, iżby cały świat mógł go przyjąć.
